Het Privilege van Geloof Er is een lange stilte tussen het nemen van een beslissing en weten of deze juist was. Dit is waar geloof leeft, en waar veel ervan sterft. In investeren komt dit overal naar voren. Middelmatige bedrijven sterven als eerste en geweldige bedrijven hebben tijd nodig om in hun visie te groeien, wat betekent dat je vroeg onduidelijke negatieve signalen krijgt en er doorheen moet houden. Er zijn talloze verhalen van mensen die uit investeringsfirma's worden gezet, niet omdat een beslissing of "weddenschap" verkeerd blijkt te zijn, maar omdat hun partners het vertrouwen verliezen in deze liminale ruimte tussen beslissingen en uitkomsten. Vaak gebeurt het dat de partners een thesis op hoog niveau begrijpen of de persoon genoeg vertrouwen om hen het uit te laten voeren, maar uiteindelijk raakt het geduld op, de angst neemt toe, en mensen laten los. Ik merk dat dit gebeurt omdat geloven in iemand tijdens onzekerheid cognitief kostbaar is. Het vraagt ons om zowel geloof als twijfel in dezelfde hand vast te houden, en velen van ons zijn daar niet voor gebouwd. Om de een of andere reden geef ik de laatste tijd veel loopbaanadvies aan investeerders in het midden van hun carrière. Een ding dat ik hen vertel, in een tijd van massale migratie van talent in investeren, is dat langdurig geloof en vertrouwen enorm ondergewaardeerd zijn. Werken met mensen die in jou geloven, ongeacht de gegevens en volatiliteit op de middellange termijn, is een van de zeldzaamste dingen ter wereld. We willen geen mensen die gegevens negeren, dat maakt ons niet beter, maar we willen wel mensen die geloven in waarom we een reeks beslissingen nemen, niet alleen dat we ze nemen, en de wens hebben om ons te helpen voortdurend betere beslissingen te nemen. Echt geloof klinkt als: "Ik denk dat je iets ziet, en ik ben bereid om ongemakkelijk te zijn terwijl we ontdekken of je gelijk hebt." Dit komt op een paar manieren naar voren. Vastberaden Geloof in Thesis Bij Compound hebben we een gezegde dat in bepaalde gebieden "we zullen graag geld verliezen op ___ totdat we uiteindelijk geld verdienen op ___." Voor sommigen klinkt het roekeloos, maar in werkelijkheid is het een uitspraak over geloof. Het betekent dat we het werk hebben gedaan om zo diep overtuiging in iets op te bouwen dat kortetermijnvolatiliteit of gebrek aan vooruitgang het niet zal ondermijnen. Het alternatief is goede ideeën op te geven omdat ze niet werken op je meest optimistische tijdlijn. Als iemand die veel om de input van investeren geeft, voelt het maximaal pijnlijk om dit te doen. Geloof in Asymmetrie Er zijn bepaalde ideeën die geloof en vertrouwen verdienen vanwege een onderliggende overtuiging dat het de mogelijke toekomst waard is die ze vertegenwoordigen. Dit vraagt steeds weer "wat als het werkt?" We hebben LP's gehad die vroegen waarom we in bio investeren wanneer de bredere belofte van TechBio niet is gematerialiseerd, of in crypto wanneer bitcoin en stablecoins de enige dingen zijn die een decennium van fraude hebben overleefd (of frontier tech in het algemeen in de eerste 5 jaar van het bestaan van onze firma). Ons antwoord is simpelweg dat we geloven dat dit enkele van de meest *potentieel belangrijke* gebieden van verandering in de wereld zijn, en als ze werken, zal Compound specifiek veel waarde vastleggen door in hen te investeren. Bij veel firma's overleeft dit soort geloof de neergangen niet over de hele partnerschap. Facties vormen zich, mensen worden eruit gezet, en de thesis wordt verlaten omdat deze niet snel genoeg is gematerialiseerd. "Wanneer je wilt weten hoe dingen echt werken, bestudeer ze wanneer ze uit elkaar vallen." Geloof in Mensen Dezelfde logica die van toepassing is op theses, is van toepassing op mensen. Je gelooft niet in een persoon omdat je denkt dat ze elke keer gelijk zullen hebben, je gelooft in hen omdat je hoopt dat de boog van hun oordeel naar goede beslissingen buigt, en dat over een lange tijdshorizon het goede materieel de slechte zal overtreffen. Ik denk dat je dit de portfoliotheorie van geloof zou kunnen noemen. Op veel momenten in mijn carrière ben ik gestruikeld, en op veel van die momenten koos iemand ervoor om toch in mij te geloven. In mijn eerste twee maanden bij CB Insights dreigde ik bijna ontslagen te worden (letterlijk Anand (@asanwal), de CEO, zette me neer en zei: "dit werkt niet, hoe kunnen we het oplossen?") omdat ik steeds verkeerd gegevens ophaalde en verkeerde cijfers publiceerde in ons onderzoek die onmiddellijk door nieuws/media/boze mensen zouden worden aangekaart. Anand had uiteindelijk mij en Matt (@mlcwong) naast elkaar laten zitten in ons kleine kantoor zodat we van elkaar konden leren door osmosis en me hielpen vertrouwen te krijgen in deze zee van ongestructureerde gegevens. Het werkte en op ons hoogtepunt publiceerden we ~12 stukken elk per week, naast het leiden van andere grotere onderzoeksinitiatieven die het bedrijf hielpen groeien. De beste partnerschappen zijn die waarbij mensen in het vermogen van de andere persoon geloven, zelfs wanneer ze niet volledig kunnen zien wat die persoon ziet en bereid zijn om vertrouwen uit te strekken in de spreekwoordelijke mist. Ze gaan erom te herinneren dat we niet het resultaat zijn van een enkele beslissing, maar in plaats daarvan de collage van beslissingen en ideeën die we in de loop van de tijd in de wereld hebben gezet. Kosten van Ongeloof Ontvangen geloof van iemand in de afwezigheid van validatie is een zeldzaam privilege dat we pas echt beginnen te internaliseren wanneer het vervaagt. De kosten van het niet hebben van geloof zijn in het begin stil. Het maakt mensen kleiner op manieren die ze niet opmerken, en compounding wat al bestaat aan imposter-syndroom totdat ze stoppen met het vertrouwen in hun eigen oordeel. Mensen die buitengewoon hadden kunnen zijn, worden voorzichtig omdat ze stoppen met het nemen van de risico's die leiden tot groei, maar waarvoor iemand anders een tijdje geloof moet houden. In de loop van de tijd vormt dit hele carrières en firma's, gedefinieerd minder door wat ze hebben geprobeerd en geloofd dan door wat ze niet hebben gedaan. Ik heb het geluk gehad om dit soort geloof meerdere keren in mijn leven te ervaren, vaak wanneer ik het niet verdiende van mensen die iets in mij zagen terwijl ik nog steeds struikelde door mijn eigen ego, onzekerheden, tekortkomingen en gewoon slechte beslissingen. Het doel, voor mij, is om opzettelijk datzelfde geschenk aan anderen te geven. Om te onthouden dat mensen seizoenen hebben, dat er altijd momenten zullen zijn wanneer bepaalde mensen meer edge, meer bandbreedte hebben, in een betere flowtoestand zijn, en dat die seizoenen vaker cyclen dan we allemaal willen toegeven. Sommige partnerschappen kunnen voortduren uit gedeelde intensiteit, maar ik denk dat het veel belonender is om die intensiteit te combineren met de mogelijkheid om elkaar te helpen naarmate de seizoenen veranderen. Ik geloof dat dit een van de meest genereuze dingen is die we een ander persoon kunnen aanbieden en dat het uiteindelijk misschien is wat grote dingen mogelijk maakt.

en natuurlijk is @nikillinit de chat binnengekomen