Het meest framebrekende gesprek dat ik dit jaar had, was met de man die het beste restaurant ter wereld runde. Will Guidera runde Eleven Madison Park. Verkiezingen tot het beste restaurant ter wereld, gewoon een echt chique Michelin-sterrenrestaurant. Maar ze waren eigenlijk echt beroemd om hun onredelijke gastvrijheid (waarover hij een boek heeft geschreven). Bijvoorbeeld, op een keer kwam een stel uit Europa binnen, en een van de obers hoorde hen praten over hoe ze wensten dat ze een New Yorkse straat-hotdog konden krijgen tijdens hun vakantie, maar ze moesten direct na de maaltijd naar het vliegveld. Dus de ober rende naar buiten, kocht wat hotdogs, sneed ze in stukken zodat ze er een beetje chique uitzagen, en serveerde het aan hen, en zei iets als: "Ik hoorde dat jullie geen hotdog konden krijgen, dus ik wilde dat voor jullie oplossen." Ik denk dat er in een tijdperk van sociale media gewoon zoveel gaande is. Je doet Zoom-gesprekken terwijl je surft en TV kijkt terwijl je op je telefoon speelt. We worden opgeslokt door deze gewoonten die het heel, heel moeilijk maken om intentioneel en uitstekend te zijn. In de podcast die ik met hem deed, sprak Will eigenlijk alleen maar over de noodzaak om uitstekend te zijn. Voor hem betekende dat bezoekers zich geweldig laten voelen. Het gesprek had een blijvende impact op mij. Dit jaar (en volgend jaar) draait om intentioneel uitstekend zijn, wat betekent dat je minder dingen doet, maar de weinige dingen die je doet gewoon geweldig doet. @wguidara was echt goed in het wijzen in die richting. Zoek zijn naam en mijn eerste miljoen en je zult de podcast vinden. (maar het gesprek had niets met eten te maken). Will Guidera@wguidara Will Guidara runde het beste restaurant ter wereld. Maar wat hij deed had alles te maken met hoe je je leven verspilt.