Ik dacht dat ik helemaal orange-pilled was op Bitcoin. Totdat ik vanavond naar McDonald's ging. Niets zal de fiat sneller uit je bloedbaan slaan dan in de rij staan om 22:47 achter een vrouw in Looney Tunes pyjamabroek, die in haar iPhone 6 schreeuwt over "SNAP-voordelen die niet binnenkomen." Het kind naast haar is Hi-C Orange aan het mainlinen, en haar vriend - met een tatoeage van een smeltende Spongebob op zijn kuit - heeft net twee losse sigaretten geruild voor een extra McDouble. De lucht ruikt naar frituurolie, gebroken dromen en de geest van de middenklasse. De kassière, die een papieren hoed draagt die zo slap is dat het lijkt op een bankbiljet uit Argentinië, vroeg net of ik wil afronden voor het goede doel, alsof mijn bestelling van $19,14 voor "waarde" voedsel al geen oorlogsmisdaad tegen mijn portemonnee is. De McFlurry-machine is "kapot" (die is altijd kapot), maar er staat een 72-inch Samsung die Fox News herhalingen afspeelt boven het geluid van een peuter die een kwart portie friet ophoest. Een man is FaceTiming in het toilet, terwijl hij ruziet met zijn reclasseringsambtenaar. Ondertussen staar ik naar de Monopoly-stickers op mijn dienblad, kleine herinneringen dat fiat altijd gewoon een spel voor het huis was. Bitcoin lost dit op? Vriend, Bitcoin is het enige ontsnappingsluik uit deze kosmische simulatie van fiat-hel. En het is pas wanneer je Ronald McDonald in een nevel van neon ziet, die 1400-calorieën-dood-burgers op krediet verkoopt, dat je je realiseert: Fiat is al hypergeïnfleerd. We leven gewoon in de vetvlekken-nasmaak.