śledzenie historii indyjskiego rolnictwa ≠ zgadywanie nagłówków. spójrz na dane 👇 rolnicy = 40% siły roboczej. ponad 60% zależy od monsunu. gdy deszcze nie padają, dochody się załamują. sygnał? Ryzyko pogodowe to koszt nr 1. 🧵

2/6 marże zysku mocno skurczone ↓ pszenica: 123% → 103% (2013–23) trzcina cukrowa: 151% → 102% koszty rosną szybciej niż dochody. inflacja + złe prognozy = rolnicy płacą więcej, aby zarobić mniej.

3/6 prognoza problemu = skala. na poziomie dzielnicy (5–7 dni). ale decyzje (siew, nawadnianie, zbiór) są lokalne + codzienne. wyglądało jak prognoza. wydawało się jak zgadywanie.

4/6 marco zmienia model. ze satelitów → podwórka. z ogólnych raportów → prawda z terenu. z centralnych kosztów → inteligencja należąca do społeczności.

5/6 prawdziwe liczby, prawdziwy wpływ: → 30% oszczędności wody (winogrona, Nashik) → 25% redukcji chorób (pomidory, Jaipur) → 20% wzrostu zbiorów (papryka, BLR) → 15% zysku plonów (ogórki, Pune)