Velen van jullie weten dat mijn AI en Kunst klas @NYUStern MBA-studenten vereist om AI te gebruiken. Terwijl een derde van de lessen nog resteert, komen er voor mij enkele vroege lessen naar voren uit het lesgeven met AI: 👇 1) studenten ontdekken dat AI niet voor hen creëert; het reflecteert hen. De kwaliteit van hun prompts, hun framing en hun nieuwsgierigheid bepalen de kwaliteit van wat ze terugkrijgen. Ze leren dat creatieve kracht nu ligt in de dialoog in plaats van alleen de output. 2) wanneer AI onmiddellijk kan schetsen, schrijven, componeren, illustreren of coderen, worden studenten geconfronteerd met de zeer ongemakkelijke waarheid dat technische beheersing alleen hen niet meer onderscheidt. Ze moeten betekenis, smaak en conceptuele diepgang vinden: allemaal menselijke elementen die zich verzetten tegen de machine. 3) studenten beginnen auteurschap te zien als selectie, framing en intentie in plaats van rauwe productie. Ze vragen zich af wat het waard is om te maken wanneer alles onmiddellijk kan worden gemaakt. Ze worden redacteuren/filosofen in plaats van schrijvers. 4) ze leren de kunst van samenwerking tussen het laten gaan van de machine en het afkappen ervan. AI beloont nieuwsgierigheid, scepsis en iteratie. 5) de diepste les kan existentieel zijn: wanneer studenten alles zien dat geautomatiseerd kan worden, definiëren ze wat niet kan. In de klas tot nu toe heb ik ontdekt dat de grens van AI een spiegel van menselijke creativiteit wordt. 👀 In een andere post zal ik lessen delen voor professoren en de uitdaging van het toewijzen van papers wanneer studenten vrij zijn om AI te gebruiken. Dit is een moedige nieuwe wereld die mijn studenten en ik hier verkennen. 💫