Er is vandaag een geweldige terugblik in de WSJ over hoe het post-Brexit-experiment van het VK met grote stijgingen in legale immigratie verkeerd is gegaan. Hun fouten leveren enkele belangrijke beleidslessen op voor zowel voorstanders *als* critici van geschoolde immigratie. Laten we erin duiken: (tl;dr: Wat bedoeld was als een stijging van geschoolde immigratie maakte de catastrofale fout om visumcriteria vast te stellen op basis van universitaire diploma's en werknemers die zogenaamde "arbeidstekorten" opvullen, wat uiteindelijk leidde tot een stijging van laaggeschoolde, in plaats van hooggeschoolde, immigratie.) Post-pandemisch Groot-Brittannië heeft de netto-immigratie dramatisch verhoogd, waarbij het zich van de EU afwendde en zich richtte op migranten van buiten Europa. De afgifte van visa steeg in alle opzichten: werkvisa, studievisa en vooral afhankelijkheidsvisa. Het plan was aanvankelijk bedoeld als een beperkte, gerichte stijging van geschoolde immigratie. Het VK zou, post-Brexit, vrij zijn om top talent van overal aan te trekken. Maar het ging snel mis. Wat "geschoold" werk betekende, omvatte dakdekkers (!) naast bedrijfsleiders. Het systeem werd vervolgens ondermijnd door bedrijven die "arbeidstekorten" claimden. In plaats van de lonen te verhogen, vroegen bedrijven om speciale uitzonderingen in sectoren zoals de bouw. Het baseren van hun visumprogramma's op het opvullen van zogenaamde tekorten nodigde dit soort lobbywerk uit. Niemand is het erover eens wat een arbeidstekort eigenlijk betekent. Het VK heeft een technocratisch orgaan dat bedoeld is om deze te identificeren, maar het is uiteindelijk gewoon een kwestie van vibes en rauwe belangenstrijd. Vervolgens gaf het VK visa goed voor studenten en hun afhankelijken, ongeacht de kwaliteit van het programma of de school waarin ze zich inschreven. Er was een daaropvolgende explosie van laagwaardige diploma-programma's die gericht waren op buitenlandse studenten (en hun afhankelijken) om gebruik te maken van deze optie. Uit het artikel: "Terwijl sommige studenten naar bekende universiteiten zoals Oxford of Cambridge gingen, steeg het aantal studenten dat eenjarige masterdiploma's van minder bekende Britse universiteiten volgde explosief. En in tegenstelling tot pre-Brexit, bleven veel meer studenten in het VK na hun afstuderen. De vruchten van die wervingscampagne zijn vandaag zichtbaar. In Oost-Londen staan twee moderne wolkenkrabbers, het Import Building en het Export Building, die drie verschillende universiteiten huisvesten met hun Londense campussen naast elkaar." Het ontwerpen van studentenvisumprogramma's op deze manier creëerde een enorme prikkel voor zowel hogescholen als studenten om uit te breiden + gebruik te maken van laagwaardige diploma-programma's. Dit is iets waar Tory MP Neil O'Brien goed op inging in deze Substack-post uit 2023, "The Deliveroo Visa Scandal": De politieke terugslag op dit alles groeit en, naar mijn mening, zal het VK eindigen met enorme, langdurige bezuinigingen op immigratie, deels vanwege deze fouten (en niet het bouwen van woningen, maar dat is een ander gesprek...). Dus welke lessen heeft dit voor hoe de VS geschoolde immigratiebeleid zou moeten ontwerpen? Hier zijn een paar: 1. Geschoolde immigratieprogramma's moeten meedogenloos en nauwkeurig gericht zijn op het toelaten van de hoogstbetaalde aanvragers. Hoge salarissen zijn moeilijk te manipuleren of te faken. Het is het meest transparante criterium dat je kunt vaststellen. 2. Negeer oproepen tot "arbeidstekorten." Dit is iets waar zowel veel voorstanders als tegenstanders van geschoolde immigratie het mis hebben. Er is geen brede overeenstemming over wat een sector- of beroep-specifiek arbeidstekort eigenlijk betekent. Er is ook weinig reden om te denken dat het opvullen van "tekorten" beter is dan simpelweg proberen de meest getalenteerde, goedbetaalde mensen aan te trekken. 3. Delegeer je immigratiesysteem niet aan universitaire toelatingskantoren. Hun prikkels zijn niet afgestemd op het maximaliseren van de langetermijn economische en fiscale voordelen voor het land. "Groene kaarten aan diploma's vastmaken," een langdurig zombievoorstel van mijn mede-voorstanders van hooggeschoolde immigratie, zou perverse prikkels creëren die moeilijk te bestrijden zouden zijn. Dit zijn veel van dezelfde lessen waarover mijn collega's en ik in januari schreven in ons rapport, Exceptional By Design, dat in detail een nieuwe visie voor het Amerikaanse hooggeschoolde immigratiesysteem uiteenzette. Ik ben natuurlijk bevooroordeeld, maar ik denk dat alles wat we sindsdien hebben gezien, versterkt wat we hier hebben geschreven. Ik moedig je ten zeerste aan om het te bekijken: