Mijn vrouw heeft 25 jaar op de SEH gewerkt. Ze heeft me de belangrijkste les geleerd over nee zeggen als CEO: Hetzelfde moment ziet er heel anders uit, afhankelijk van aan welke kant je staat. Wanneer je de spoedeisende hulp bezoekt, is het een dag die je je hele leven zult herinneren. Alles eraan, de verwonding, de rit naar het ziekenhuis, alles is in je geheugen gegrift. Voor mijn vrouw, die voor je zorgde, was het zoals elke andere dag op de SEH. Het was volkomen onvergetelijk. Het was dinsdag voor de lunch. De asymmetrie in deze ervaring is buitengewoon. Ik ben me gaan realiseren dat er een soortgelijke asymmetrie bestaat binnen een bedrijf. Voor mij kan nee zeggen tegen een idee een van de 20 ingewikkelde beslissingen zijn die ik die dag heb genomen. Voor de persoon die het idee naar voren brengt, kan het aanvoelen als het moment dat hun week definieert. Ze hebben zich erop voorbereid, geobsedeerd door de presentatie, de formulering, de beelden. Als ik het gewoon afwijs, voelen ze zich verpletterd. Maar door de asymmetrie te erkennen, en in plaats van een snelle nee, als ik de tijd neem om uit te leggen waarom het nu niet het juiste moment is - en wat er zou moeten veranderen zodat het later zinvol is - voelen ze zich gehoord en is de kans groter dat ze in de toekomst andere ideeën aanbrengen. De echte vaardigheid in nee zeggen is mensen laten zien dat je er echt goed over hebt nagedacht en de deur open hebt gelaten voor wanneer de timing goed is. Het is niet gemakkelijk. Het is iets waar ik elke dag aan werk bij @CerebrasSystems.