Urk, były wyspa Holandii

Urk był niegdyś małą wyspą rybacką w Zuiderzee, odciętą od holenderskiego lądu przez wieki. To się zmieniło dzięki ambitnym pracom nad Zuiderzee: morze zostało zamknięte przez Afsluitdijk w 1932 roku, tworząc IJsselmeer, a nowe tereny zostały odzyskane wokół Urk. Do 1942 roku Noordoostpolder na stałe połączył Urk z lądem. Mimo to, Urk zachowało wiele ze swojego starego charakteru wyspy. Wciąż jest jedną z najważniejszych społeczności rybackich w Holandii i znane jest z silnych lokalnych tradycji, dialektu oraz tożsamości zakorzenionej w swojej wyspiarskiej przeszłości.

Zanim połączono go z lądem, Urk miał reputację miejsca trudnego do osiągnięcia, a jeszcze trudniejszego do opuszczenia. Wody wokół wyspy były pełne wraków statków, a społeczność niemal całkowicie polegała na morzu dla przetrwania. Historyczne zapisy opisują Urkerów jako niezwykle niezależnych, z własnymi zwyczajami i nawet unikalnymi stylami odzieżowymi, które wyróżniały ich spośród pobliskich miasteczek. Izolacja była tak silna, że Urk rozwinął wyraźny dialekt, który językoznawcy wciąż badają do dziś. Mimo że polder uczynił Urk fizycznie częścią Holandii, kulturowo pozostał czymś w rodzaju odrębnego świata. To poczucie odrębności wciąż kształtuje sposób, w jaki ludzie w Urk postrzegają siebie, długo po tym, jak fale ustąpiły miejsca użytkom rolnym.