Yahudilerin yerlilik kategorisinden dışlanması sadece tarihsel bir silme eylemi değil, aynı zamanda çifte standart olarak görülür. Bu, kavramsal kategorileri tutarlı şekilde uygulamayı reddetmeyi yansıtır; çünkü bu, akademik solun ideolojik mimarisini sarsan azınlık bir grubu geçerli kılacaktır. Bu seçici tanıma, ilerici akademik çalışmaların çoğunun güç eleştirisinden çok, beyaz kurtarıcının rolünü övmek için tasarlanmış özel bir şikayet ekonomisi olarak işlev gördüğünü ortaya koyar. Yerli kimliği binlerce yıllık medeniyetsel süreklilik, ritüel aktarım ve toprağa bağlılıktan doğan Yahudiler, tam da hegemonik, akademik yazıya uymadıkları için dışlanıyor. Ancak Yerli olmak, Batı kredisi, bağışçı tanınması ve akademik prestijin STK odaklı ekosisteminde onay aramak değildir. Bu, bir Halk olma biçimidir—uygarlık hafızası, sürekliliği ve aktarımı yoluyla tanımlanır—bu kimlik kurumsallaşmış antisiyonist komplekse okunabilir olsun ya da olmasın.