Satoshi zaprojektował Bitcoin w taki sposób, aby węzły wybierały zasady konsensusu, a górnicy wybierali transakcje. Jednak obie funkcje były pierwotnie zintegrowane w jednej aplikacji oprogramowania. Pomimo całego geniuszu Satoshiego, nie był on szczególnie dobrym architektem oprogramowania, a z biegiem czasu te dwie funkcje zostały rozdzielone.

Podział tych obaw spowodował wiele zamieszania od tego czasu. Niektórzy ludzie w przeszłości próbowali sprawić, by górnicy wybierali zasady konsensusu. UASF pokazał, że to nie działa. Próba sprawienia, by węzły wybierały transakcje, to przeciwna błędna koncepcja. I to również nie działa.

Węzły są również zaniepokojone wykorzystaniem zasobów i unikanie ataków DoS. Z tych powodów węzły egzekwują własne zasady dotyczące mempool, takie jak maksymalny rozmiar mempool, limit pyłu itp... Węzły próbują przewidzieć, co zostanie wydobyte, nie pozwalając, aby ich mempool został zalany.

Idealnie, wszystkie węzły mają ten sam mempool. Wtedy, gdy nowy blok jest wydobywany, skompaktowane bloki pozwalają na jego szybkie rozprzestrzenienie się w sieci, ponieważ węzły już mają transakcje w swoim mempoolu i nie muszą ich pobierać ponownie.

W praktyce mempools będą się różnić. Węzły, które dokładniej przewidują następny blok, są znacznie szybsze w propagowaniu bloków. Węzły, których mempool znacznie różni się od bloku, będą musiały pobrać wszystkie transakcje i je zweryfikować, zanim będą mogły przekazać blok.

Dlatego funkcja filtrowania mempool na węzłach ma z natury charakter predyktywny, a nie proskryptywny. Tak bardzo, jak niektórzy mogą chcieć, aby było inaczej, tak właśnie działa protokół.

Dlatego funkcja filtrowania mempool na węzłach ma z natury charakter predyktywny, a nie preskryptywny. Tak bardzo, jak niektórzy mogą chcieć, aby było inaczej, tak właśnie działa protokół.