Laten we iets duidelijk maken. Wat ik deed was niet gevaarlijk. Wat ik deed was noodzakelijk. Ik gebruikte veilige, door de FDA goedgekeurde materialen met gedocumenteerde veiligheidsprofielen. Ik verlengde het leven van mijn vrouw toen alles faalde. Ik gaf haar tijd. Tijd die geen enkele andere behandeling gaf. Dat is niet gevaarlijk. Dat is wat wetenschap zou moeten doen. Ik deed multi-gen her-expressie die nog nooit eerder was gedaan, bevestigd door door de dokter bestelde en beoordeelde biopsieën. Dat is wetenschap. Weet je wat gevaarlijk is? Metastatische kanker is gevaarlijk. Neurodegeneratie is gevaarlijk. Iemand van wie je houdt voor je ogen zien verdwijnen terwijl je te horen krijgt dat er niets meer te proberen is: dat is gevaarlijk. En nu, sommige van dezelfde stemmen die ons niets gaven, noemen me "roekeloos". Waarom? Omdat ik slaagde waar zij dat niet deden? Omdat ik niet wachtte op hun toestemming voordat ik deed wat gedaan moest worden? Wat ik bouwde heeft verfijning nodig, ja. Dat is letterlijk waar de bouw van Airmid voor is. Dat is wat de volgende fase is. Maar het is al meer bewezen dan wat zij ooit hebben aangeboden. En de uitkomsten voor de patiënten spreken luider dan kwalificaties of peer-reviewed artikelen over muizen. Je kunt niet iets gevaarlijk noemen als het herinneringen, babyverjaardagen, feestdagen en jubilea gaf - en geen schade deed. Je kunt geen morele autoriteit claimen vanaf de zijlijn van degenen onder ons die lijden. En je kunt innovatie niet tegenhouden alleen omdat het niet uit jouw gebouw kwam. Dit systeem is gebouwd om één reden: om mensen hoop te geven waar geen hoop was. Het werkte eenmaal. Nu verfijnen we. We breiden uit. We gaan weer verder. Als je de wetenschap wilt debatteren, prima, wetenschap nodigt uit tot debat. Maar als je denkt dat je de morele hoge grond hebt, dat heb je niet. Je was er niet toen het ertoe deed. Voor een van ons.