De verwachtingen van anderen zijn een subtiele vorm van geweld, omdat dit van anderen vereist dat ze zich aan onze wil onderwerpen. Wat je pijn doet, is niet de situatie zelf, maar de obsessie met die situatie. Wanneer je cognitie voortdurend verbetert en je steeds meer ervaringen opdoet, zul je merken dat je meer kalmte en begrip hebt in je interacties met anderen. Veel dingen in de wereld hebben geen absolute goed of fout, het is gewoon omdat de standpunten verschillen. Iedereen heeft een unieke weg afgelegd: opgroeiend in verschillende omgevingen, verschillende informatie ontvangen, verschillende vreugde en verdriet ervaren. Juist daarom dragen we elk onze unieke verwachtingen en wensen voor de wereld met ons mee. Als we "verwachting" kunnen vervangen door "opdrachtdenken" - hoe ik anderen behandel, is mijn keuze, is mijn opdracht; hoe anderen op mij reageren, is hun beslissing, is hun opdracht. Leer de grenzen tussen deze twee te onderscheiden, zodat je uit de vicieuze cirkel van "verlangen en niet krijgen" kunt stappen en echt jezelf kunt worden.