Jako dziecko mieszkałem przez 10 lat w Bronksie w latach 70. i 80. Tata był strażakiem w @FDNY, mama była pielęgniarką odwiedzającą w najgorszych projektach w Południowym Bronksie. Najbardziej pamiętam, że byliśmy biedni, a oni wyczerpani. Głęboko pasjonowali się swoją pracą, byli kochający i radośni… ale absolutnie wyczerpani życiem. Czego pragnęli bardziej niż czegokolwiek innego? Więcej pomocy na ulicach. Tata był medykiem w Wietnamie i ciągle powtarzał: „Gdybym miał 1/10 zasobów, które mieliśmy w Wietnamie, to to miasto nie płonęłoby, a dzieci nie umierałyby”. Zmarł dawno temu z powodu Agenta Orange, ale… wiem, że teraz miałby uśmiech na twarzy. DC otrzymało potrzebną pomoc. Kropka.