Mijn laatste moment in Marfa. Wat het ArtBlocks Weekend hier zo magnetisch maakt, is niet alleen de kunst. Het zijn de botsingen. De manier waarop de plek is verbonden. Een klein netwerk midden in de woestijn, een stad van 1.400 zielen die plotseling zoemt met het dubbele aantal kunstenaars, verzamelaars en nieuwsgierigen die als vuurvliegjes om elkaar heen cirkelen. Je kunt geen tien voet lopen zonder tegen een verhaal aan te stoten. Mijn vroege ochtendvlucht vanuit El Paso betekende dat ik voor zonsopgang moest vertrekken, het soort vertrek dat in een fluistering gebeurt. Maar Marfa was nog niet klaar met mij. Iets tussen het laatste barlicht en de zwarte woestijnlucht, gloeide een steegje met het spooklicht van stilstaande autolampen. Een geïmproviseerde fotoshoot. Ik zie @dave_krugman, die onmiskenbare @WorthandWorth-hoed als een vuurtoren die door de duisternis snijdt. Terwijl we tien jaar geleden heel kort samen aan een project werkten, hadden we elkaar pas een dag eerder in het echt ontmoet, maar in Marfa-tijd voelde dat al als een week. Het blijkt dat het zelfs niet zijn fotoshoot was. Hij was gewoon de momenten aan het omcirkelen, een botsing van zijn eigen, camera in de hand, en ving wat de nacht bood. Dus hier is het, nog een laatste botsing. Een kijkje achter de schermen.