Migratieroutes van de Britse Eilanden naar het vroege koloniale Amerika, 1610–1790.

Deze kaart illustreert migratiepatronen van de Britse Eilanden naar Noord-Amerika tijdens het vroege koloniale tijdperk (1610-1790). Elke pijl vertegenwoordigt een belangrijke stroom van kolonisten wiens regionale oorsprong in Groot-Brittannië hielp bij het vormen van verschillende culturen in de opkomende kolonies. Het idee komt uit het boek van historicus David Hackett Fischer "Albion’s Seed: Four British Folkways in America" (1989), dat traceert hoe vier groepen Britse kolonisten verschillende gebruiken, dialecten en gemeenschaps tradities over de Atlantische Oceaan brachten. Van Oost-Anglië naar New England kwamen Puriteinse kolonisten die de nadruk legden op orde, geletterdheid en het openbare leven. Vanuit het zuiden van Engeland verhuisden migranten naar Virginia en het Laagland Zuiden, met een hiërarchische, gentry-gebaseerde cultuur. Quakers en boeren uit de Noord-Midlands vestigden zich in Pennsylvania en het Midwesten, en bevorderden tolerantie en egalitarisme. Schots-Ierse en noordelijke Engelse migranten gingen naar Appalachia, waar ze de onafhankelijke en grensgeest vormden. De kaart vereenvoudigt complexe bewegingen, maar legt vast hoe regionale identiteiten uit Groot-Brittannië de basis werden van de vroege Amerikaanse diversiteit.