Ook al haatten we elkaar, er was een echt gevoel van kameraadschap als je een *echte persoon* vertelde dat ze nutteloze dingen aan het bouwen waren. Wij, de zijlijn-hooligans, vertelden oprichters dat hun ideeën verschrikkelijk waren en zij antwoordden dat als wij betere ideeën hadden, we niet de hele dag op Twitter zouden zitten te schelden, en we moesten toegeven dat dat een goed punt was, we waren even nutteloze leden van de samenleving. Het was eigenlijk best hartverwarmend voor iedereen. De bots hebben dat echt van ons afgenomen. De geest is weg, het is gewoon moeilijk om zelfs maar een beetje opgewonden te raken om de mechanisme-ontwerpers te schreeuwen. Triest!