Ik hoor dat de redacteuren van The New Yorker mortified zijn door het racisme van hun ster schrijver, dat vergelijkbaar is met dat van Farrakhan, maar ze kunnen niet gezien worden terwijl ze iemand onder hen op de intersectionele totempaal disciplineren, vooral niet met druk van de rechterkant. Goed. Ze hebben voor iedereen zichtbaar de lafheid, de ideologische waanzin en de impliciete steun voor anti-witte en antisemitische haat blootgelegd. Het was altijd al hun ideologie. Dat is nu onontkenbaar.