Er was eens een bakker in Kalamazoo Die de beste kaneel plakkerige goo maakte. Hij huurde wat mensen in en gaf ze een plan Tandheelkunde, en visie, en dekking voor Dan. Maar elk jaar in de lente kwam er een brief zo wreed: "Je kosten zijn met 30% gestegen, sorry oude dwaas." Hij blies en hij puffte en hij stampte op de mat, Vervolgens wisselde hij van makelaar en zei: "Dat is dat!" Toch kwam het volgend jaar, dezelfde envelopgrootte, Met grotere slechte cijfers en bedrijfsleugens. Hij schreeuwde naar de spiegel. Hij gaf de hele staat de schuld. "Hoe kan bloem en suiker zo snel stijgen?" Toen zei een stem uit de ventilatie: "Kom kijk naar ons! Wij maken kaas en persen sap en rijden met een klein busje. Maar we staan niet alleen. Dat is niet hoe we spelen. We hebben een team opgebouwd op een heel oude manier." "We delen wat we kopen en onderhandelen samen. We sluiten ons aan bij verzekeringen en kopen in elk weer. We zijn nog steeds onafhankelijk, maar sterk wanneer we dat nodig hebben. En we voeden de honger en hebzucht van de tussenpersonen niet." De bakker knipperde twee keer, "Maar ik hou van mijn eigen naam."...