Ik dacht niet dat ik een van die mensen zou worden die zeggen "de dood geeft betekenis aan het leven", maar het wordt steeds duidelijker dat menselijke kunst een deel van zijn betekenis ontleent aan de manier waarop de kunstenaar een deel van zijn eindige leven heeft opgeofferd om het te maken. Ze hadden alles kunnen doen, maar niet alles, en ze kozen ervoor om maanden of jaren aan dit ene specifieke ding te wijden. Dat is een deel van de boodschap die wordt overgebracht, dat is die opoffering van potentieel, die keuze om toewijding aan één ding te geven en niet aan een ander ding. Ik denk dat een deel van wat mensen diep beledigt aan AI-kunst de manier is waarop het duidelijk wordt gebruikt door mensen die effectief willen doen alsof ze deze opoffering hebben gemaakt zonder het daadwerkelijk te hebben gedaan.