ludzie z najmniejszym punktem odniesienia do robienia wielkich rzeczy często łatwiej rozwijają wielkie ego. łatwiej jest myśleć o sobie w sposób nieproporcjonalnie pozytywny, gdy nie ma rzeczy, które można by skalibrować. prowadzi to do sytuacji, w których ludzie, którzy twierdzą, że są świetni, nie są nawet warci uwagi.