Wat me opvalt aan conservatieve opvattingen over criminaliteit is dat ze heel vrij schakelen tussen het willen praten over beleidsideeën om criminaliteit te verminderen en het willen praten over het uitbuiten van de enigszins irrationele gevoelens van mensen over criminaliteit. Overweeg New York City.

NYC heeft een zeer lage criminaliteitscijfers, objectief gezien. Maar omdat NYC dichtbevolkt is, zijn je kansen om fysiek dichtbij een misdaad te zijn relatief hoog, ondanks het lage slachtofferschap. En omdat de bevolking enorm is, zijn je kansen om te horen over "een afschuwelijke misdaad in NYC" zeer hoog.

Dit is allemaal heel psychologisch begrijpelijk — een grote, dichte stad zal op een gevoelenniveau bijna onvermijdelijk gevaarlijker aanvoelen dan dat het daadwerkelijk is. Maar wat is onze rol hier?

Ik denk dat het belangrijkste is dat criminaliteit in werkelijkheid heel slecht is, dus het is belangrijk om te proberen te begrijpen waarom het moordcijfer in New York City lager is dan het moordcijfer in de staat Oklahoma en welke beleidslessen we daaruit kunnen trekken.

Het is echter waar dat de gemiddelde middenklasse Oklahomaan zich waarschijnlijk veiliger voelt voor criminaliteit dan de gemiddelde middenklasse New Yorker vanwege de lagere dichtheid. Dat kan op zichzelf verklaren waarom de kiezers in OK zo weinig interesse tonen in het oplossen van een zeer serieus probleem.