Een van mijn belangrijkste doelstellingen is geweest om op de een of andere manier een kunstwerk te laten maken door @toadswiback, die ik beschouw als een van de grootste kunstenaars in elke vorm, die de dood van de Amerikaanse Droom en de treurige realiteit van gewone levens in gewone plaatsen vastlegt, zonder veel hoop meer. Het werk van 'Die with the most likes' mengt op de een of andere manier de miserabele eentonigheid van levens die gewoon... een beetje... geleefd zijn... maar met een sterk gevoel van genegenheid voor het geheel. Dystopische, vervormde realiteit door een warme glimlach. Het is niet zozeer oordelend, maar gewoon observerend en probeert de emotie erachter te doorgronden... goed en slecht. Hij schrijft ook proza als een dichter en de meeste van zijn beschrijvingen zijn spookachtig, en vormen vaak het begin van zijn reis voordat hij de kunst zelf creëert. Het is een uniek proces. Maar meer dan dat, leunt zijn werk ook zwaar op absurditeit door diepe karakterisering, zoals de legendarische Alfonso Knutson. Maar heel weinig liefhebbers van Die's werk realiseren zich dat veel van de personages en scènes verspreid over zijn vele boeken (zowel korte verhalen als lange romans) zelfs nog meer delen van de absurde wereld van het midden van Amerika en de Amerikaanse cultuur omvatten, vaak met een knipoog naar de films van Steven Seagal of andere culturele referenties. Hij heeft een verouderend YouTube-kanaal dat ook bijdraagt aan zijn bizarre oeuvre. Zijn kunst en de boodschap die hij overbrengt is allesomvattend, verspreidt zich over elk medium, inclusief uitzonderlijke schilderkunst. De breedte en diepte zijn verbluffend. Hij moet een van de belangrijkste kunstenaars zijn die vandaag de dag actief is. Die stemde vriendelijk in met een opdracht met de opdracht "dwing jezelf om iets te doen dat je wilt doen en dat anders is". Het resulterende stuk "chalk it up to the hole in the yard" is een nieuwe stap voor hem, maar ligt goed binnen zijn referentiekader. Het is een treurig, grimmig spookachtig stuk dat reflecteert op de verdrietigheid van een familieoverlijden, de zinloosheid van het leven daarna en de banaliteit van het leven. Het is pure emotie. Ik zal de beschrijving hieronder in een aanvullende post toevoegen omdat het zowel lang als belangrijk is om te lezen om het stuk zelf en de emotie te begrijpen. Zoals altijd is het proza uitzonderlijk. In zijn vrije tijd is Die with the most likes ook vreemd genoeg een heel lief persoon. We zijn zo verdomd terug, het is verdomd helemaal voorbij. Dank je @toadswiback !