het mag dan misschien cliché zijn, maar het kijken naar Jeff op tbpn raakte een snaar bij mij. Ik denk er sindsdien over na, dus hier ga ik: het is gemakkelijk te vergeten dat crypto niet alleen gaat om nieuwe financiële instrumenten, maar om nieuwe vormen van coördinatie. nieuwe manieren om bij een systeem te horen. hyperliquid vangt dat beter dan iets anders dat de afgelopen jaren is gekomen. het is een zeldzaam project dat achteraf onvermijdelijk aanvoelt. het kon niet gebouwd worden in web2, het moest op de manier ontstaan zoals het deed. het is de manier waarop iets zo puur kan bestaan. het weerspiegelt hoe crypto is veranderd en toch hetzelfde is gebleven. de mensen zijn anders (minder cypherpunk, meer hyper-gefinancierd, risicobereid, prestatiegericht), maar de energie is vertrouwd. het is hetzelfde gevoel dat bitcoin of vroege ethereum mensen gaf: dat je inspanning en deelname er echt toe doen. dat is wat een netwerk van een bedrijf scheidt. wanneer het identiteit wordt, wanneer mensen zich gezien voelen door het, bouwen ze ervoor, vechten ze ervoor, verdedigen ze het. dat is waarom hyperliquid de tand des tijds zal doorstaan zoals bitcoin en ethereum dat hebben, imo. het is een spiegel van wie er vandaag in crypto is, de traders, builders, degens, maar het kanaliseert die energie naar iets duurzaam. een volledig on-chain markt waar geloofwaardige neutraliteit en composability culturele waarden zijn. het kijken naar Jeff die erover praat vanuit de eerste principes herinnerde me eraan dat dit geen productverhaal is, het is een cultureel verhaal. en het deed me realiseren dat hyperliquid misschien de enige echte culturele beweging is die uit deze cyclus is voortgekomen, de beweging die vastlegt waar crypto is aangekomen en waar het nog steeds naartoe gaat. ik was dat bijna vergeten, om eerlijk te zijn. hyperliquid.