Een paar jaar geleden werd het 'stochastische papegaai'-kader gebruikt om het potentieel van modellen om meer geavanceerde mogelijkheden te hebben, te verwerpen, en de flexibiliteit van taal enorm te onderschatten. Sindsdien heb ik het gevoel dat er een overcorrectie/fenomeen is geweest waarbij mensen iets te veel in de tekst lezen, de mechanismen achter de voorspellingen van de volgende token negeren, en uiteindelijk valse oppervlakkige vergelijkingen met menselijk gedrag maken. Het is gemakkelijk om verloren te raken in simulaties!